Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
i innych krajów słowiańskich

Świdnik 1.) Duży i Ś. Mały, dwie wsi i fol., pow. lubelski, gm. Wólka, par. Kalinowszczyzna, odl. 8 w. od Lublina, przy linii dr. żel. Nadwiślańskiej, między Lublinem a Minkowicami. Wzn. 660 st. npm. W 1827 r. 30 dm., 237 mk., par. Czwartek. Ś. Duży jest własnością szpitala św. Wincentego w Lublinie; ma 3298 mr. obszaru. Władysław Jagiełło nadaje r. 1392 Piotrowi z Moszny sołtystwo dziedziczne we wsi królewskiej Świdnik Wielki (major); otrzymuje on dwa łany z łąkami, karczmę wolną, szósty denar z czynszów, trzeci denar z kar sądowych. Ma on lokować tę wieś na prawie niemieckim, średzkiem (była dotąd na polskiem). Kmiecie mają płacić po 12 gr. pragskich rocznie, sołtys obowiązany do służby wojennej na koniu (Kod. dypl. pol., I, 261). W połowie XV w. Ś. Duży, w par. Lublin, własność prebendy na zamku lubelskim, miała łany km., karczmy, zagr., folw., z których dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzyw., płacono prebendzie zamku lubelskiego. Ś. Mały miał także łany km., zagr., karczmy, z których dziesięcinę, wartości 4 grz., dawano temuż prebendarzowi (Długosz, L. B., II, 537). Według reg. pob. pow. lubelskiego z r. 1531 wś Ś. major miała 6 łan. i 2 sołtysie a płaciła 2 fl. 12 gr. Ś. minor miała 13 łan. i płaciła 1 fl. (Pawiński, Małop., 347). Świdnickie ststwo niegrodowe, w pow. lubelskim, podług lustracyi z r. 1602 obejmowało wsi: Świdnik Wielki i Mały, z folwarkami i wójtostwem. W r. 1771 posiadała je Maryanna z Zielińskich Puławska, opłacając kwarty złp. 639 gr. 15, a hyberny złp. 62 gr. 24.

Br. Ch.