Giewartowski Jan
Leśnik od jezuitów

Urodził się 18 listopada 1918 r. w majątku Rudka, powiat Mińsk Mazowiecki. Był prawnukiem Piotra, szwoleżera Wojsk Napoleońskich i synem Marii z Romiszewskich, prawnuczki gen. Henryka Dąbrowskiego. We wrześniu 1927 r. rozpoczął naukę w gimnazjum o.o. Jezuitów w Chyrowie, gdzie przebywał od 9 do 18 roku życia. Maturę uzyskał w 1938 r. Następnie po wakacjach wstąpił do Szkoły Podchorążych w Siedlcach. W 1939 r. przeszedł całą Kampanie Wrześniową. Podczas drogi powrotnej, w Krasnymstawie, dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się uciec. Wrócił do rodziny.

Zamieszkał w Leśniczówce Kryńszczak. Na początku 1940 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. 9 stycznia 1944 r. wstąpił do oddziału partyzanckiego „Zenona” 34 Pułku Piechoty Armii Krajowej. Został mianowany dowódcą II plutonu. Oddział stoczył z Niemcami wiele bitew i potyczek. Był odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Wojska Polskiego, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, Odznaką Akcji „Burza” oraz Krzyżem Armii Krajowej nadanym w Londynie przez dowódcę Armii Krajowej, Gen. Tadeusza Bora–Komorowskiego. Po wojnie przepracował 35 lat w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych, za co został odznaczony odznaką „Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego”. Odszedł od nas człowiek uczciwy, odważny, mądry, solidny i bardzo skromny. Tak został wychowany przez o.o. Jezuitów w Chyrowie. Dewiza szkoły Chyrowskiej brzmiała: „Deo – Patriae - Amicitiae” („Bogu – Ojczyźnie – Przyjaźni”).

To motto przyświeca