Krygier Andrzej

Urodził się 14 marca 1938 r. w Dąbrowie Górniczej. Rodzice: Piotr i Joanna. Rozwiedziony, dwie córki: Magdalena Żmigrodzka, Katarzyna Durakiewicz, trzy wnuczki: Karolina, Paulina i Olga (ur. 31.10.2005).

Wykształcenie: liceum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie (1951–1955); Uniwersytet Warszawski, Fizyka na Wydziale Matematyki i Fizyki (1955–1959); Politechnika Częstochowska, Maszyny i Technologia Obróbki Plastycznej na Wydziale Budowy Maszyn (1959–1967); Moskiewski Państwowy Uniwersytet Technologiczny STANKIN, Rosja, studia doktorskie na Wydziale Automatyzacji Kuźnictwa i Tłocznictwa, promotor prof. W. T. Mieszczerin (1973–1976).

Staże naukowe i praktyki zawodowe: Musee Dauphinois – Grenoble – Francja. Praca przy rekonstrukcji muzeum przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi (1966); Zakłady CREUSOT – LOIRE, Francja. Praktyka zawodowa na wydziałach Kucia Swobodnego i Matrycowego oraz w Biurze Konstrukcyjnym (1967); Staż naukowy w Wielkiej Brytanii, mający na celu zapoznanie się ze strukturą uniwersytetów brytyjskich, Londyn, Cambridge, Glasgow, Edinburgh, Stirling, (1969); Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu, staż naukowy pod kierunkiem doc. dr inż. Bogdana Ziółkiewicza (1971); Huta Ostrowiec w Ostrowcu Świętokrzyskim (1977); Janowska Fabryka Maszyn w Janowie Lubelskim, Obóz Studenckiego Kola Naukowego (1978); Instytut Doskonalenia Nauczycieli Szkół Zawodowych, St. Petersburg, Rosja, staż naukowy (1989); AEROSPATIALE – Division Helicopteres, Marignane, Francja, staż produkcyjny wraz z grupą 32 pracowników PZL-Świdnik SA, kierownik ekipy (1990).

Biegle mówi po rosyjsku i francusku. Bierna znajomość języka angielskiego i niemieckiego. Tłumacz tekstów technicznych NOT z języków francuskiego i rosyjskiego. Pilot wycieczek zagranicznych II kategorii.

Przebieg pracy zawodowej: Studencka Spółdzielnia Pracy „Grosik” w Częstochowie, ślusarz, kierownik techniczny, członek zarządu (1963–1967); Politechnika Częstochowska, Wydział Elektryczny, Katedra Elektroenergetyki, energetyk (1967); Wyższa Szkoła Inżynierska w Zielonej Górze, asystent techniczny, lektor, st. asystent (1967-1971); Studencka Spółdzielnia Pracy „Grono” w Zielonej Górze, Prezes Zarządu, Kierownik Spółdzielni (1968-1969); Wyższa Szkoła Inżynierska w Lublinie (Politechnika Lubelska), st. asystent, st. wykładowca (1971-1981); Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Świdnik SA, dyrektor Centrum Kształcenia Zawodowego, dyrektor Zespołu Szkół Technicznych, szef programu kooperacyjnego, specjalista ds. współpracy z instytucjami naukowo – badawczymi (1979-2000); Miejski Urząd Pracy w Lublinie, świadczenie przedemerytalne (2000-2001); PZL Inwest Ltd, Gł. Specjalista (2001–2003).

Dorobek naukowy, techniczny, dydaktyczny i organizacyjny: - Udział w organizacji specjalności „Maszyny i Technologia Obróbki Plastycznej w Wyższych Szkołach Inżynierskich” w Zielonej Górze – 1967 i w Lublinie – 1971. - Prowadzenie i recenzowanie kilkudziesięciu prac dyplomowych, magisterskich i Inżynierskich w zakresie obróbki plastycznej i podstaw techniki. - Opracowanie szeregu ekspertyz na temat stanu i perspektyw rozwoju technologii obróbki plastycznej na terenie województw lubuskiego i lubelskiego. Zainicjowanie specjalności „Budowa Śmigłowców” na Politechnice Lubelskiej, doprowadzenie do wznowienia specjalności w roku 1998 i jej monitorowanie z upoważnienia Prezesa Zarządu WSK PZL-Świdnik SA. - Kierowanie w latach 1979–1990 Zespołem Szkół Technicznych PZL Świdnik. Doprowadzenie do jego znacznego rozwoju, wprowadzenie nowych szkół i kierunków kształcenia wraz z opracowaniem programów nauczania. - Aktywne uczestnictwo w pracach komisji programowej specjalistycznych przedmiotów zawodowych branży przemysłu maszynowego w latach 1989-1992. - Zorganizowanie w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Świdnik Centrum Kształcenia Zawodowego, obejmującego: Zespół Szkół Technicznych, Dział Kształcenia Ustawicznego i Dział Kształcenia Lotniczego. - Zorganizowanie i prowadzenie półrocznego szkolenia grupy 32 pracowników PZL Świdnik SA w Zakładach Śmigłowcowych koncernu „Aerospatiale” w Marignane we Francji (obecnie „Eurocopter”) pod kątem przyszłej kooperacji, 1990. - Prowadzenie programu kooperacyjnego produkcji centropłata samolotu ATR 72 dla koncernu „Aerospatiale” (obecnie EADS), 1991-1998. - Udział w pracach Polskiej Grupy Roboczej UNISPAR (Universty Industry Science Partnership) od 1996 do chwili obecnej. - Nawiązanie współpracy z Instytutem Lotnictwa i Kosmonautyki w Tuluzie we Francji. - Uzyskanie 16 stypendiów dla młodych inżynierów lotnictwa na studia typu „Master” i MBA w takich uczelniach, jak: SUP’AERO, ENSICA i ECT w Tuluzie, 1996–2003. - Wystąpienie z referatem na 5-tym Światowym Kongresie Inżynierów w Warszawie, organizowanym przez Naczelną Organizację Techniczną w roku 2000.