Kardasiewicz Ludwik

Urodził się 18 sierpnia 1918 r. w Warszawie. Obecnie mieszka w Świdniku.
Inżynier – mechanik, 45 lat pracy, w tym 33 lata w WSK Świdnik na stanowiskach kierowniczych. Od 1984 r. rencista, inwalida wojenny I gr. Przyjęty do SIMP-u w 1948 r. Laureat Srebrnej Honorowej Odznaki SIMP ze stycznia 1984 r., Złotej Honorowej Odznaki SIMP z listopada 1989 r. i Złotej Honorowej Odznaki NOT z listopada 1993 r.
53 lata życia i pracy w Świdniku i dla Świdnika. Notatki, dokumenty, relacje, świadectwa, dyplomy, zaświadczenia… A wśród nich:
- „Moje wspomnienia z tamtych lat” – rękopis, 121 str., gdzie przedstawia służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy 13 Dyw. Piechoty w Równem, w latach 1938–1939, wojnę obronną 1939 r. i udział w niej, niewolę i okupację.
- „Kronika zakładu WSK”, od chwili jego powstania do lat 80-tych; opracowanie z 1985 r. Około 400 str. rękopisu.
- Praca na konkurs dla inżynierów Lubelszczyzny pt. „Osiągnięcia oraz porażki w pracy zawodowej i społecznej w 40–leciu PRL”, która zajęła II miejsce (76 stron maszynopisu + 53 załączniki).
Ludwik Kardasiewicz to tytan pracy, człowiek-historia. Organizator ruchu wynalazczości pracowniczej oraz przewodniczący Zakładowej Komisji Oceny Projektów Racjonalizatorskich w Zielonej Górze (1948-1950), współorganizator i sekretarz zakładowego koła SIMP w Świdniku (1952-1954), współorganizator WSJ (obecnie Politechniki w Lublinie) oraz pełnomocnik Min. Przemysłu Szkol. Wyższego ds. rekrutacji na pierwszy rok studiów (1953), delegat na III Kongres Naczelnej Organizacji Technicznej NOT w Warszawie (1957), członek Zarządu OWSIMP (1956-1961), przewodniczący zakładowego Klubu Techniki i Racjonalizacji (1959-1961), członek zakładowej komisji oceny projektów racjonalizatorskich (w latach 1953-1954, 1957-1961, 1976-1984), organizator ogólnozakładowej wystawy złej jakości (1956), sekretarz oceny giełd „Twórcza Inicjatywa i Dobra Robota" ( 1976-1983), rzeczoznawca SIMP (spec. 203 od 1979 r.).
Członek Koła Seniorów SIMP przy OW Lublin od 1983 r. i jego przewodniczący (1989-1993).
Pracował na rzecz młodzieży studiującej, głównie na Politechnice Lubelskiej, pomagając przy wyborze tematów dyplomowych, pisaniu i przygotowywaniu do ich obrony (w latach 1957-1985). Z około 20 prac, 2 razy był konsultantem i raz promotorem. W 1983 r. brał udział jako honorowy członek Komisji Obrony Prac Końcowych i Magisterskich na Politechnice Lubelskiej w 1983 r.
Sprawował nadzór i opiekę nad grupami studentów Politechniki po III roku studiów, podczas praktyk i stażu w WSK Świdnik.
Specjalny rozdział w jego bogatej i wielostronnej pracy zawodowej stanowi czynna współpraca z ponad 15–toma instytutami naukowymi i wyższymi uczelniami, której wyniki wykorzystywane są na bieżąco przez WSK Świdnik, szczególnie w zakresie: usprawniania organizacji pracy, kontroli jakości i metod oraz technik pomiarowo-kontrolnych, organizacji pracy i wyposażenia stanowisk roboczych, usprawnienia pracy transportu wewnętrznego, wdrażania opracowanych usprawnień, procesów technologicznych itp.
Z około 40-tu ważniejszych projektów i opracowań własnych (indywidualnych i zespołowych) wymienić należy:
- opracowanie projektu techniczno-organizacyjnego mechanizacji i centralizacji transportu międzywydziałowego, wewnątrzwydziałowego oraz magazynowego, w latach 1964-1965. Wdrożenie tego projektu przyniosło zakładowi około 150 milionów złotych oszczędności, to jest wartość 25 do 30 śmigłowców Mi–2. W sumie tej nie ujęto oszczędności wynikających z anulowania budowy nowych magazynów, wartości ponad 30 milionów złotych;
- studia, założenia, wstępne prace oraz współudział w opracowywaniu i wdrażaniu projektów organizacji, a także wyposażenia stanowisk kontroli międzyoperacyjnej i stanowiska frezarskiego;
- opracowanie projektu usprawnienia transportu wewnętrznego dla Spółdzielni „Współpraca" w Lublinie (1968).
Ludwik Kardasiewicz prowadził konsultacje i pomoc organizacyjną dla:
- WSK Okęcie, w zakresie usprawnienia i unowocześnienia procesów technologicznych samolotu „Junak 2” i „Junak 3" oraz opracowanie założeń do uruchomienia produkcji seryjnej samolotu „Gawron" ( 1953-1954);
- WSK Gorzyce, unowocześnienie transportu wewnętrznego (1974);
- WSK Mielec, prace dotyczące współpracy z Przedstawicielstwem Wojskowym (1977);
- Wytwórnia Silników Wysokoprężnych w Andrychowie, organizacja stanowisk roboczych (1969).

Ludwik Kardasiewicz uzyskał liczne dyplomy, nagrody i wyróżnienia. Wśród nich są:
- Nagroda Państwowa kat. III przyznana przez Min. Nauki Szk. Wyższego i Techniki oraz Zarz. Gł. NOT, 1973;
- Dyplom za prace społeczne w dziedzinie postępu techn. i organizacji, 1977;
- Pamiątkowy medal 25-lecia koła zakładowego SIMP w WSK Świdnik, 1977;
- Dyplom Mistrza Dobrej Roboty, 1977;
- Nagroda OWSIMP w Lublinie za zajęcie II-go miejsca w konkursie na pamiętniki Inżynierów, 1986;
- Dyplom zasłużonego działacza OWSIMP w Lublinie, 1990;
- Medal 80-lecia STmL i 40-lecia NOT za realizację celów statutowych NOT, 1990.
Trzeba również wspomnieć o odznaczeniach państwowych, które otrzymał, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal za udział w wojnie obronnej 1939 r.