Elbobo

Na fali mody na przyjazne środowisku pojazdy w 1973 roku powstał pojazd elektryczny Elbobo ECC 1973,
który mógł jeździć z maksymalną prędkością ok. 23 km/h, a zastosowane akumulatory umożliwiały użytkowanie przez 8 godzin.
Zbudowano go na bazie popularnego Melexa, dodając światła z Wartburga, uszczelki z samochodu Warszawa, płaskie szyby pochodziły z fabryki szkła w Sandomierzu.
Foteliki, drzwi, okna, zderzaki były produktami WSK.
Za drzwiami uchylnymi zamontowano, opatentowane przez inż. Ryszarda Głasa, drzwi przesuwne, przez które można było wsiąść na tylną ławeczkę.
Innym opatentowanym udogodnieniem była lodówka. Tylne duże okno można było unieść do góry, tworząc płaski daszek piknikowy.
Elbobo przygotowany został na wystawę pojazdów elektrycznych w hanowerze.
Wcześniej pokazano go na targach w Poznaniu, skąd jednak - na polecenie zjednoczenia - przeprowadził go do Warszawy inż. Chadała.
Po kilku miesiącach prób ECC 1973 wrócił do Świdnika do OBR, pełnił funkcję pojazdu między wydziałowego.
Po latach odkupił go z zakładu p. Tadeusz Czajka. Jeździł nim m.in. Po ogrodach działkowych, ku uciesze najmłodszych.

Przy Elbobo ECC 173 stoją od lewej jego twórcy: inż. Stefan Skiba, inż. Edmund Chadała, główny konstruktor Mieczysław Krzeszowiec, inż. Ryszard Głas i Marian Czubara, 1973 rok