Chudyga Maria

Są ludzie zawsze pogodni i weseli, którzy nawet w trudnych chwilach potrafią znaleźć powód do radości. Dostrzegają małe rzeczy, które upiększają dzień powszedni oraz widzą możliwość ulepszenia swojego i cudzego życia. Promieniują swoją radością i potrafią dodawać innym odwagi. Taką osobą była Maria Chudyga. Pani Maria pozostawiła niezatarty ślad we wspomnieniach tych, co Ją znali i z Nią pracowali. Zawsze pogodna i uśmiechnięta. Czuła i bliska koleżanka. Urodziła się 24 stycznia 1934 r. w Rachaniach, woj. lubelskie. Pracę zawodową rozpoczęła 1 września w 1953 roku jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Michałowie.

Od 1956 r. na stałe związała się ze Świdnikiem, pracując jako nauczyciel w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym. W latach 1960–1980 była nauczycielem Szkoły Podstawowej nr 1 w Świdniku. W tym okresie przez 15 lat pełniła funkcję wicedyrektora, a czasowo rolę głównego dyrektora. Bardzo wytrwale i zgodnie pracowała z dyrektorem Marianem Narcyzem Listowskim, a potem z gospodarnym dyrektorem Bolesławem Barabasem. Szkoła w okresie ich kierownictwa była radością dla uczniów i „świątynią wiedzy” dla rodziców. Mozolne prace rodziców i opieka dyrektora Bolesława Barabasa i dyrektor Marii Chudymi to do dziś piękny wystrój SP nr 1 w Świdniku (obecnie Gimnazjum nr 1). Ściany szkoły zostały wtedy wzmocnione boazerią: zarówno w klasach, jak i na korytarzach. W latach 1966-1968 pełniła funkcję prezesa miejscowego Ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego.

W następnym okresie (1968-1972) była sekretarzem Ogniska ZNP przy SP 1. W latach 1977-1978 pisała i wydawała publikacje na temat współpracy szkoły ze środowiskiem. Przez kolejne dwa lata pełniła funkcję wiceprezesa Rady Zakładowej ZNP w Świdniku. Za Jej kadencji stworzono kronikę związkową. Spisała całą historię oświaty w 40-letnim Świdniku, przedstawiającą rozwój szkół, przedszkoli, rozkwit kulturalnego dorobku naszych placówek oświatowych. Dzień 17 marca 1977 roku był najpiękniejszym dniem dla SP nr 1 w Świdniku. Dokonano nadania szkole imienia wielkiego Polaka, Mikołaja Kopernika. Odsłonięto tablicę pamiątkową, a szkoła otrzymała własny sztandar ufundowany przez WSK Świdnik.

Uroczystość miała charakter środowiskowy. Uczestniczyli w niej nauczyciele ze wszystkich szkół Świdnika, rodzice i przyjaciele szkoły. Od 1 września 1980 r. w Szkole Podstawowej nr 3 pełniła funkcję wicedyrektora, a od 1982 r. powierzono jej funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w Świdniku. Wszystkie powierzone Jej zadania wykonywała sumiennie i obowiązkowo. Jako dyrektorka szkoły szczególną troską otaczała młodzież i nauczycieli, kształtując serdeczną atmosferę. W czasach, gdy była dyrektorem, w szkole działał zespół tańca, drużyny sportowe i kółka zainteresowań, szkoła wyróżniała się znaczną ilością olimpijczyków w konkursach przedmiotowych szczebla wojewódzkiego.

Maria Chudyga nie szczędziła czasu młodzieży i rodzicom. Szkoła dla Niej była drugim domem. Nie istniały dla Niej rzeczy niemożliwe. Inspirowała do pracy, sama wskazując drogę. Od 1984 r. była przewodniczącą Ligi Kobiet Polskich w Świdniku, a od 1988 r. Radną Miejskiej Rady Narodowej w Świdniku.

Otrzymała liczne odznaczenia:

- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986 r.)
- Złoty Krzyż Zasługi (1975 r.)
- Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (1974 r.)
- odznaczenie „Za Zasługi dla Lubelszczyzny” (1984 r.)
- odznaczenie TPD „Przyjaciel Dziecka” (1983 r.)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983 r.)
- Złota Odznaka Ligi Kobiet Polskich (1978 r. i 1984 r.)
- Medale Jubileuszowe XXV- lecia Miasta Świdnika (1979 r.), XXX- lecia Miasta Świdnika (1984 r.).

Była także wielokrotnie nagradzana przez Ministra Oświaty i Wychowania, Kuratora Oświaty i Wychowania w Lublinie. Do końca pracy zawodowej służyła i pomagała ludziom. Zawsze oddana dzieciom i młodzieży, organizowała obozy harcerskie, kolonie letnie i zimowiska. Zmarła w wieku 59 lat, 7 lipca 1993 r.; pochowana na cmentarzu w Kazimierzówce.