Klimkiewicz Zygmunt
ps. Szczerba

Zygmunt Klimkiewicz urodził się 6 stycznia 1923 roku w Lublinie, gdzie do wybuchu wojny uczęszczał do Gimnazjum A.J. Vetterów.
Po wrześniu '39 włączył się w walkę z wrogiem. W latach 1939-1943 angażował się w organizację struktur konspiracyjnych na Lubelszczyźnie, które dały podstawę utworzeniu II Rejonu Armii Krajowej obwodu Lublin. Działał w KOP, BCh, AK.
W 1943 roku ukończył Szkołę Podchorążych AK w Ciechankach Łańcuchowskich, otrzymując stopień kaprala podchorążego. Rok później, w 1944 roku został łącznikiem AK na terenie II Rejonu AK Lublin-Powiat.
W okolicach Świdnika partyzantka prowadziła udane akcje, w tym również sabotażu na lotnisku. Grupa żołnierzy z mełgiewskiej placówki, 21 lipca 1944 roku, w drodze na koncentrację, dokąd udawała się okrężną drogą przez las pod Franciszkowem, natknęła się na niemiecki oddział maszerujący w kierunku Lublina. W wyniku starcia obie strony poniosły straty, przy czym Niemcy zmuszeni byli zmienić kierunek marszu i wycofać się na południe.
Nocą, w celu rozpoznania sytuacji na lotnisku, wysłany został pluton żołnierzy. Lotnisko, na którym znajdował się w tym czasie tylko jeden samolot transportowy, zaorywał traktor, by uniemożliwić korzystanie z niego. Na torach kolejowych stały zablokowane pociągi, które nie mogły odjechać ze względu na zniszczenie torowiska przez sowieckie samoloty. Podporucznik Wacław Kowalczyk ps. Trapez tak wspominał:
„O godzinie 24 zarządziłem odprawę dowódców plutonów. Na odprawie ustaliliśmy plan działania w czasie akcji zwiadowczej mającej na celu zbadanie sił nieprzyjaciela na przyfrontowym lotnisku Świdnik k/Lublina. Do wykonania zadania zgłosili się pchor. Klimkiewicz Zygmunt ps. „Szczerba” i plut. Marciniak oraz 20 żołnierzy. Wymarsz nastąpił o godzinie 2.00. Powrót wyznaczony był na wczesny ranek. Pozostałe plutony odpoczywały pod osłoną w stodołach na sianie. Pobudka odbyła się o godz. 5-tej. Z wysłanych żołnierzy nikt do godz. 7-ej nie powrócił. Zaistniała obawa, że zostali zabrani do niewoli lub w czasie walki zginęli.
W ślad za nimi wysłałem drugą grupę żołnierzy składającą się z dwudziestu ludzi dobrze uzbrojonych i wyszkolonych z zadaniem odszukania swoich kolegów i natychmiastowego powrotu. W batalionie zarządziłem ostre pogotowie, obawiając się ataku nieprzyjaciela. Minuty stawały się godzinami. Nikt nie wracał z wysłanych żołnierzy, ani też nikt nas nie atakował. W południe ubezpieczenie zameldowało, że od strony Świdnika jadą wozy z radosnym śpiewem ludzi na nich jadących. Wkrótce okazało się, że to nasi jadą z pełnymi wozami amunicji i broni zdobytej w Świdniku.
Dowódca zwiadu pchor. Klimkiewicz meldował:
»Siły nieprzyjaciela były słabe, zdecydowałem zniszczyć im lotnisko. Na wystawione posterunki otworzyłem ogień, nieprzyjaciel odpowiedział ogniem, ale zaczął się wycofywać. Wpadliśmy do baraków, rozbroiliśmy Niemców, następnie zamknęliśmy ich w barakach, a sami zaczęliśmy opróżniać magazyny. Kilku kolegów wysłałem po furmanki do najbliższej wioski, a oto nasza zdobycz: 6 fur amunicji, 3 sprężone karabiny maszynowe, 8 granatników z dużym zapasem amunicji, 6 karabinów maszynowych, 2 działka artyleryjskie. Strat własnych nie było. Niemców poległo pięciu (posterunkowych), a trzydziestu dostało się do niewoli (zamknięto w barakach).«”

Po rozwiązaniu Armii Krajowej, rozkazem gen. L. Okulickiego z dnia 19 stycznia 1945 roku, podjął dalszą walkę, tym razem z NKWD i UB. Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie 15 sierpnia 1948 roku nominowało „Szczerbę” na stopień podporucznika i odznaczyło trzykrotnie medalami wojska.
Zygmunt Klimkiewicz został aresztowany w Lublinie, m.in. wraz z bratem Zdzisławem. 8 kwietnia 1948 roku został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie na 6 lat więzienia. Zwolniony został z więzienia, 6 marca 1953 roku, na mocy amnestii z dnia 22 listopada 1952 roku.
Młodszy brat Zygmunta Klimkiewicza, Zdzisław Klimkiewicz ps. Mangusto, w czasie wojny działał w referacie lotniczym Okręgu Lubelskiego. 11 października 1952 roku zarejestrowany został w Świdniku Aeroklub Fabryczny. Pierwszym kierownikiem został Zbigniew Piasecki, któremu pomagali m.in. bracia Zbigniew i Zdzisław Klimkiewiczowie.
W latach 1955-1960 Zygmunt Klimkiewicz kształcił się w Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie.
Od 1958 do 1975 roku pracował jako agronom w Powiatowej Radzie Narodowej w Lublinie.
Następnie, od 1975 roku aż do emerytury w 1983 roku pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Jaszczowie.
Zarząd Główny Koła Żołnierzy Armii Krajowej w Londynie przyznał mu Krzyż Armii Krajowej. W 1995 r. Komitet Organizacyjny 50-lecia Powstania Warszawskiego i Akcji Burza przyznał mu odznakę Akcji Burza oraz Krzyż Więźnia Politycznego. W maju 1998 roku odznaczony został Orderem Męczeństwa i Zwycięstwa oraz Krzyżem Walki o Niepodległość i Orderem Przelanej Krwi za Ojczyznę, a 5 września 1998 roku Krzyżem Niezłomnych i Odznaką Weterana Walk o Niepodległość. 23 października 2001 roku otrzymał Patent Weterana Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. 16 listopada 2001 roku Minister Obrony Narodowej mianował Zygmunta Klimkiewicza ps. Szczerba na stopień kapitana Sił Zbrojnych RP.
Jego pasją było malarstwo i rzeźbiarstwo, pozostała w domu niewielka kolekcja jego dzieł.